Հայաստանն իր պատմության ամենադրամատիկ փուլի մեջ է մտել։ Ավելի դրամատիկ, քան 1915-ին կամ 1920-ին էր, քանզի 1915-ից հետո կարողացանք պետություն ստեղծել, թեև չկարողացանք պահել...
Ճի՞շտ եմ հիշում, որ «Հայաստանը՝ կարմիր շորերով, թունելի մեջ էր, որտեղ մի կողմից արջն էր, մյուս կողմից՝ ցուլը՝ պատրաստ հոշոտելու»: Եթե ճիշտ եմ հիշում, մի հատ հարցնենք՝ ինքը էդ ընթացքում ինչի՞ ա թռել Բեռլին՝ հեծանիվ քշելու:
ՈՒրեմն, էն, ինչն էսօր տեղի է ունենում հայաստանյան իրականությունում, համաշխարհային քաղաքականության ու քաղաքագիտության մեջ եզակի ու չլսված դեպք է (համենայն դեպս, ես գոնե չգիտեմ)...
Աշնանը սպասվում են Հայաստանի ապագայի հետ կապված լրջագույն իրադարձություններ, որոնց համար Հայաստանի իշխանությունները ունեն ԱՄՆ-ի, ԵՄ-ի (հավանաբար, վերապահումներ ունի Ֆրանսիան), Թուրքիայի աջակցությունը։ Այդ «իրադարձությունները» հաջողությամբ իրագործելու համար Հայաստանի իշխանությունները կարիք ունեն հայաստանյան հանրության աջակցության կամ, առնվազն, չեզոք լոյալության։
-Բալե՛ս, տաք հագնվի, դրսում ցուրտ ա։
Չես լսում, թեթև հագնված դուրս ես գալիս, մի քիչ մրսում ես, բայց բանի տեղ չես դնում՝ ցուրտ ա, էլի, հո տարերային աղետ չի, հիմա տուն կհասնես, կտաքանաս։
Իհարկե չեմ բացառում, որ սա պատրվակ դառնա Բայդենի՝ մրցավազքից դուրս գալու համար: Նրա նկատմամբ ներքին ճնշումը բավականին մեծ է: Նույնիսկ ամենից հավատարիմ թիմակիցներն են նրան կոչ անում չշարունակել պայքարը, իսկ հիմնական քաջալերողները նրա ընտանիքի անդամներն են...
Անգլիացի մի շատ հայտնի գրող կա՝ Ռոալդ Դալ անունով։ Եվրոպացիները խելակորույս կարդում են նրա գործերը՝ պարտադրելով նաև մեզ նման երկրներին։ Հայաստանում էլ վերջին տարիներին, ենթադրաբար՝ կոնկրետ պատվերով, թարգմանում ու մասշտաբային տպում են Դալի ստեղծագործությունները, դպրոցներին էլ նախարարությունը ներքին կարգով պարտադրում է, որ երեխաներին հանձնարարեն։
նիկոլյա փաշինլյուի, նույն ինքը նիկոլֆազ փաշինբեյի, ով համոզված եմ շուտով կվերածվի նիկոլայ վլադիմիրովիչի, ներկայիս սեփականատերերը դավեր են հյուսում Իրանի դեմ, որպեսզի գնան հերթական արկածախնդրությանը վերջինիս նկատմամբ։
Լինում են պատմության շրջադարձային պահեր, երբ տակտիկական լուծումները իրենց հետևանքների հզորությամբ դառնում են ստրատեգիական լուծումների համարժեքներ։
Բայց դա չի բացառում, որ նման հզոր տակտիկական լուծումները ստրատեգիական իմաստով, վերջին հաշվով, սխալ դուրս գան։
Նման հարց է Թուրքիայի BRICS-ին անդամակցելու հարցը, որը Ռուսաստանում ոգևորությամբ ընդունվեց...